Vandaag de dag

Natuurlijk maken wij graag schitterende duiken in Limburg, Zeeland en de Middellandse zee, Bonaire, de rode zee, etc.
Daarnaast trainen wij iedere maandag avond van 9:15 - 10:15 bij het Anker te Buchten (Born).

Tijdens de wintermaanden zijn wij actief bezig met en voor de jeugd. Zie ons ScubaDoe programma.

Ons ontstaan

<sorry onze mooie plaatjes zijn even stuk>

Wij zijn opgericht in het najaar van 1976. Vanuit de bedrijfsbrandweer van de toenmalgie DAF fabriek waren een aantal brandweerduikers die meer wilden dan alleen bedrijfsmatig duiken. Zo van het een kwam de OVA. In de begin periode van de OVA werd regelmatig nog leden geworven op allerlei manieren. Zo groeide ons aantal in de loop der jaren tot het huidige van ongeveer 55.

Als pas beginnende vereniging werd steun gezocht van anderen. Natuurlijk kwam er steun vanuit de NOB. Praktisch gezien hielp Jaques Berben onze club in de eerste beginperiode goed op gang. Binnen de eerste 4 jaar was de club in het bezit van flessensets en trimvesten en de benodigde automaten. Zo bijna onmerkbaar wordt een materiaalcommissie geboren. Met geen brevetten in huis stap je naar een instructeur buiten de vereniging. Jaques Berben hielp de vereniging in deze beginperiode ook met het trainen in het zwembad. Deze beide verdiensten hebben jaren later ertoe geleidt dat Jaques Berben tot het eerste erelid werd benoemd van onze vereniging. Naarmate het leden aantal groeide werd ook het werk van de bestuursleden al gauw meer en meer. Snel groeiden de commissies. In de loop der jaren heeft de OVA zich mogen verheugen in voldoende belangstelling van de leden om het werk te mogen verzetten.

Sonja de muis-13.jpgIMG_5835.JPGIMG_5841.JPGIMG_5843.JPGIMG_5842.JPG

Om nu tot duiken te komen werd tot halverwege de tachtiger jaren gedoken in een plas nabij het Belgische Zutendaal. Hier spreken de oudjes nog regelmatig van. Leuk gedoken, gebarbecued, ge… enz. Alles was mogelijk. Goed zicht en mooi water. Helaas vond de Belgische overheid dat dit water beter gebruikt kon worden voor vuilstorting. Sinds die tijd duiken wij in onze maasplassen in de buurt. Weliswaar niet zo mooi als Zutendaal maar toch een redelijk alternatief. Een keer of wat per jaar, organiseerde de OVA (lees een bezige buddy) een weekend naar Zeeland. Via uitgebreide info met een strak tijdschema werd een compleet verzorgd programma geboden. Afhankelijk van het programma werd de slaapplaats bepaald. In die tijd hebben we veel van Zeeland gezien. Favoriet bij onze toenmalige buddy’s was de Grevelingen. Hier stroomde het niet zoals in de Oosterschelde. De Oosterschelde werd vanwege het onbekende vaak als gevaarlijk afgedaan. Naarmate de ervaring in de vereniging toenam kreeg de Oosterschelde steeds meer de voorkeur. Zeker na de Oosterscheldekering waarmee de stroming minder werd.

zeeland020.JPGzeeland029.JPGzeeland079.JPGzeeland086.JPGzeeland045.JPG 

In de loop der tijd kregen we steeds meer behoefte aan een vast adres. De vereniging was ondertussen de eerste compressor rijk. Deze werd het eerste jaar nog voor ieder weekend in een bestelauto meegenomen. Het tweede jaar stond de compressor op een eigen kar en dit is in de duikgeschiedenis van de OVA misschien wel een van de belangrijkste gebeurtenissen. Het vele geld wat door clubleden achtergelaten werd bij vulstations behoorde nu tot het verleden. De aanschaf van grote zware flessen werd overbodig en de 2x10 liters werden al gauw ingeruild voor kleine handzamere minder rugbelastende flessen. Nu werd ook iedere duik met volle flessen begonnen, iets wat de veiligheid enorm verhoogt. Met een eigen compressor en een eerste vaste stek in Zeeland bij boer Nelewart werden de enkele bezoeken aan Zeeland al snel uitgebreid tot bijna ieder weekend. Een noodzaak om in Zeeland een weekend te organiseren nam hierdoor af. Zo verging het ook de duikstage.

In de begin periode werd om duikervaring te verkrijgen eens per jaar een vakantie van ongeveer een week georganiseerd naar het buitenland. De middellandse Zee betekende nog een wereldreis. Spanje, Italië en Frankrijk zijn landen waar menigeen van ons zijn of haar eerste buitenlandse duiken gemaakt heeft. Voor de duikstage geldt hetzelfde, leden gingen steeds vaker samen op vakantie tijdens de zomer. Natuurlijk nu voor 3-4 weken en met de hele familie. Doordat nu op gewone vakanties ook steeds meer gedoken werd, nam de behoeft van een duikstage af. Steeds meer zien we dan ook dat leden samen als vrienden op vakantie gaan. Zo eind jaren tachtig zwierf de OVA wereldwijd uit. In korte tijd bleek de behoefte te ontstaan om de echte tropische duikbestemminmgen op te zoeken. O.a. Egypte, Bonaire en de Malediven werden bezocht.

 bonaire078.JPGbonaire081.JPGbonaire009.JPGbonaire057.JPGbonaire052.JPG

In 1992 deden zich in Zeeland bij de boer de nodige camping perikelen voor. Min of meer gedwongen door de lokale overheid moest de OVA gaan uitkijken naar een andere kampeerboer. Deze werd al snel gevonden in de persoon van Rene Rentmeester. Bij deze overgang besloten enkel leden meteen een caravan aan te schaffen. De OVA trok alweer stoute schoenen aan en kocht twee caravans. Nu kreeg het clubleven in Zeeland een geheel nieuw eigen OVA-karakter. 9 van de 15 staanplaatsen zijn bezet door de OVA. De duikstages worden al enige jaren niet meer clubmatig georganiseerd, maar nu duiken leden veel en regelmatig samen op vakanties.

DSC01424.JPGDSC01442.JPGIMG_4212.JPGspanje014.JPGspanje015.JPG